سیرجان فرو می‌نشیند!
ابوذر خواجویی‌نسب
هیولایی به نام فرونشستِ زمین
سازمان نقشه‌برداری کشور، نرخ فرونشست زمین در سیرجان را 112 میلیمتر اعلام کرده است. برای این‌که متوجه‌ی عمق فاجعه شوید، کافی است بدانید؛ اتحادیه اروپا فرونشست زمین به اندازه‌ی 4 میلیمتر را بحرانی می‌داند. سال‌هاست حفر چاه‌های غیرمجاز و برداشت‌های بی‌رویه، آب از شیره‌ی جانِ زمین‌های سیرجان کشیده است. بارها نیز هشدار داده شده که توسعه‌ی روزافزونِ سطح زيركشتِ پسته عامل اصليِ استفاده بي‌رويه از منابع آبِ زيرزميني و افت شديدِ سطح ايستابي در دشت‌ِ سيرجان است اما کو گوش شنوا؟ اگر عاقل بودیم در شهرستانی که با خشکسالیِ شدید و بحران کم‌آبی، دست و پنجه نرم می‌کند، اساسِ توسعه را بر دو عاملِ «پسته» و «صنایع آب‌خواه» قرار نمی‌دادیم. خجالت‌آور است که در عصر دانایی، زمین سیرجان از اشتهای سیری‌ناپذیر ما دهان باز کرده است.
گل‌گهر؛ تیم بدون مهاجم
رویای اولین بردِ خانگی برای گل‌گهر سیرجان باز هم تحقق نیافت. نماینده‌ی سیرجان بر خلاف بازی‌های گذشته‌اش از انسجامِ دفاعی بهتری برخوردار بود و اجازه نداد تا مهاجمان پیکان که عنوانِ بهترین خط‌حمله‌ی لیگ را یدک می‌کشیدند، راهی برای عبورِ توپ به دروازه‌ی گل‌گهر پیدا کنند اما هم‌چنان گل‌گهر در فاز هجومی تیمِ ناتوانی نشان می‌دهد. تیمی که در پایان هفته‌ی نهم لیگ، فقط 3 گل به ثمر رسانده و در بازی با پیکان یک شوت در چارچوب هم نداشت. گل‌گهر قبل از شروعِ لیگ برای تقویتِ خط‌حمله‌ی خود بازیکنانی هم‌چون «مهرداد بایرامی» و «جفرسون تاوارز» را جذب کرد. اما هیچ‌کدام تا به این‌جا دردی از دردهای گل‌گهر را دوا نکرده‌اند. به‌خصوص جفرسون که با برندِ آقای گلیِ لیگ بولیوی به سیرجان آمد، اما فعلا که چیزی در حد و اندازه‌های «دی‌کارمو» مهاجمِ سال‌های نه‌چندان دور پرسپولیس بوده که پس از یک فصل فاجعه‌بار، مشخص شد در برزیل، فقط یک «پرنده‌فروش» بوده است. حالا با مصدومیت رنجبری و ناکامیِ سایر مهاجمان، جلالی مجبور شده از «بهنام برزای» در پست مهاجم نوک استفاده کند. اما چه سود که برزای هر چقدر در پست وینگر، بازیکن خوب و توانایی است، به همان اندازه در امرِ گلزنی ناتوان است. برای اثبات این موضوع به آمار گلزنیِ او در تیم‌های سابقش نفت و پدیده مراجعه کنید، تا متوجه شوید امید اولِ این روزهای گل‌گهر برای گلزنی، در 22 بازی برای این دو تیم، فقط دو بار پایش به‌گلزنی باز شده است.
صنایع‌دستیِ سیرجان، تاریخی دیرپا
شرح حالِ سیرجان‌قدیم از زبان برخی از جغرافی‌دانانِ بزرگ شنیدنی است. از جمله مَقْدِسی، جغرافی‌دانِ قرنِ چهارمِ هجری که در کتابش سیرجانِ قدیم را یکی از شهرهای بزرگ و آباد توصیف کرده و نوشته است: «سیرجان آباد است و مردم آن مرفّه‌اند. بازارهای شهر وسیع و خیابانهای آن گشاد و خانه‌های مردم زیبایند. سیرجان دارای باغ‌هایی است که در آنها آب جاری است. دیوارِ بناهای شهر بلند است. شهری است آباد و معتدل.» مقدسی هم‌چنین سیرجان را شهری با ویژگی‌های تجاری و بازرگانی معرفی کرده که صنایعی مخصوص به‌خود از جمله «صنعت چوب» و «بافندگی» داشته است. موضوعی که نشان‌دهنده‌ی قدمت و سابقه‌ی سیرجان در عرصه‌ی صنایع‌دستی ایران است.