چاه نفتی به نام گل‌گهر
امید محمودزاده ابراهیمی
دوهفته پیش پاسارگاد سرمقاله خود را به قلم حسین اطمینان به موضوع بودجه گل‌گهر برای تیم فوتبالش اختصاص داده بود. 70میلیارد تومان بودجه‌ای است که تاکنون گل‌گهر برای تیم فوتبال خود خرج کرده است. این هزینه در آینده بیشتر هم خواهد شد. احتمالاً خیلی‌ها می‌گویند در همین اول راه بذر یأس نپاشید. قرار نیست چنین کاری انجام دهیم اما این حق وجود دارد که در صورت لزوم نسبت به هزینه‌ها، تجدیدنظرهایی صورت گیرد. در سرمقاله به این نکته اشاره شده بود که سرمایه‌گذاری روی ورزش همگانی و ایجاد زیرساخت‌های آن قطعاً در آینده سیرجان بیشتر اثرگذار است تا ماندن در لیگ برتر.
بپذیریم که فوتبال در فرهنگ عمومی سیرجان هیچ‌گاه جایگاهی خیلی خاص نداشته است. البته منظور این نیست علاقه‌مند وجود ندارد اما حتی اگر همین امروز به میان مردم سیرجان بروید و نام بازیکنان تیم فوتبال گل‌گهر را بپرسید اغلب اظهار بی‌اطلاعی کرده و نتایج تیم را چندان مشتاقانه دنبال نمی‌کنند. اگر بحث بلیط رایگان نباشد چقدر این امید وجود دارد ورزشگاه از علاقه‌مندان پُر شود؟ تیمی که اساساً در سیرجان هم مستقر نیست. اینکه توجیه کنیم با لیگ برتری شدن تیم فوتبال؛ گردشگر جذب می‌شود با هزینه‌های مرتبط با آن خوانایی دارد؟ صِرف ساخت یک هتل ایجاد زیرساخت برای گردشگری است؟
اما چند نکته در خصوص گل‌گهر و سیرجان:
1)نگاه مسوولین سیرجان به گل گهر همیشه نگاه «چاه نفت» برای تامین هزینه‌های جاری بوده است. برای هرکاری گل‌گهر را صدا می‌زنند که بیا و بودجه بگذار. سالهاست جاده فرودگاه سیرجان وضعیتی شبیه به خرابه دارد و ارگان‌های مسوول مدام به یکدیگر نگاه می‌کنند و می‌گویند وظیفه ما نیست. یک روز شهرداری؛ یک روز اداره راه و یک روز شرکت فرودگاه‌های کشور. دست آخر همه با هم به گل‌گهر نگاه می‌کنند و می‌گویند تو بیا و بساز و آبروی‌مان را بخر!
2)تابه‌حال به ورودی‌های سیرجان از شهرهای اطراف دقت کرده‌اید؟ یک بار خودتان را جای یک غیرسیرجانی بگذارید و تمام ورودی‌های شهر را ببینید. ورودی شیراز بعد از پل راه‌آهن به سیرجان؛ تیرهای چراغ معابری که دوسال است منتظر چراغ و سیم‌کشی هستند که روشن شوند. جدول‌گذاری آن ناقص به حال خود رها شده است. آسفالت هم که جای خود دارد! چندماه پیش پاسارگاد از میزان تصادفات در همین ناحیه گزارش کاملی داد که خلاصه آن این بود که مسوولین می‌گفتند بودجه نداریم اینجا را درست کنیم. اصلا مسوولیتش با ما نیست! گل‌گهر بیاید و از بخش مسوولیت‌های اجتماعی‌اش پول لامپ‌ها را بدهد تا آنجا روشن شود.
مگر نه اینکه شهر با پول مالیات اداره می‌شود؟ گل‌گهر و شرکت‌های وابسته در سیرجان مالیات و ارزش افزوده زیادی می‌پردازند و دیگر شهرها که مثل سیرجان گل‌گهر ندارند قطعاً ازین درآمد بی‌نصیب هستند. اما چرا همیشه مسوولان ما دم از بی‌پولی می‌زنند؟ اگر گل‌گهر در سیرجان نبود باید کاسه گدایی پیش چه نهادی دراز می‌کردیم؟ شهرمان را چطور می‌ساختیم؟ شهرهای دیگر چطور کار می‌کنند؟! مگر ارزش افزوده به این شهر برنمی‌گردد؟ پس کجا خرج می‌شود؟
از منظر گردشگری سیرجان پتانسیل‌های بسیاری دارد و از دیگر ویژگی‌ها محروم است اما می‌توان آنها را به وجود آورد. با توجه به تجارب دیگر شهرها می‌توان جذابیت‌های گردشگری را ایجاد کرد. به طور مثال سیرجان دریاچه مصنوعی ندارد. یک پردیس سینمایی و سالن آمفی تئاتر و سالن کنسرت استاندارد که بتواند روزی میزبان یک رویداد بزرگ باشد در این شهر نیست.
اگر نگاه «چاه نفت»ای به گل‌گهر بابت تامین هزینه‌های جاری شهر جایش را به نگاه زیرساختی بدهد به طور حتم اتفاقات بهتری می‌افتد. یک بیمارستان تخصصی، ایجاد زیرساخت‌های ورزش همگانی، حمل و نقل عمومی پیشرفته و مهم‌تر از همه این‌ها؛ آموزش نیروهای جویای کار و استمرار این نگاه، می‌تواند موجب پیشرفت همه جانبه‌ای در سیرجان شود که بسا تاثیر بیشتری نسبت به لیگ برتری شدن تیم فوتبال دارد.